Είμαστε μια παρέα φίλων από την Τσεχία που ζούμε σε μια μικρή πόλη στην Κρήτη. Ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε μεταξύ μας για να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας παρέα για τον ελεύθερο χρόνο. Οι συναντήσεις μας άρχισαν με τον καιρό να γίνονται πιο οργανωμένες συνειδητοποιώντας πως τα παιδιά μας μέσω των κοινών παιχνιδιών γίνονται πιο συνεργάσιμα μεταξύ τους αλλά και με μας. Λατρεύουν να παίζουμε όλοι μαζί, τους ενθουσιάζει όταν εμείς λαμβάνουμε μέρος σε παιχνίδια τα οποία δημιούργησαν μόνα τους και πως αποκτούν εμπιστοσύνη προς εμάς με εντελώς φυσιολογικό τρόπο. Χαίρονται όταν κάτι δημιουργούν ή καταφέρνουν κάτι καινούργιο. Καλυτέρευσε η συμπεριφορά τους καθώς επίσης και το λεξιλόγιο και οι γνώσεις τους. Καταλάβαμε πως το πιο απλό παιχνίδι μπορεί να λειτουργεί έναντι στην ξενοφοβία και μισανθρωπία. Επίσης συνειδητοποιήσαμε πόσο πλούσια είναι η καλλιτεχνική δημιουργία προσδιορισμένη για τα παιδιά στην Τσεχία και στη Σλοβακία, με ρίζες βαθιά στο 19ο αιώνα με την κορυφαία φάση των δεκαετιών 1970 – 1980 και πως είναι κρίμα να καταναλώνεται μόνο σε αυτές τις δύο χώρες. Και εμείς αποκτήσαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επικοινωνία με τα ίδια μας τα παιδιά, γίναμε πιο δημιουργικές και πιο χαρούμενες. Θα θέλαμε να μοιραστούμε το υλικό που εντελώς αυθόρμητα συλλέξαμε.

Διαβάστε, κάντε μας κριτική, σχολιάστε και προσθέστε δικές σας ιδέες!


Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Η Κυρία Φτώχεια














"Όταν πρωτοείδα το παραμύθι "Η Κυρία Φτώχεια",
που γεννήθηκε από τα χέρια των δημιουργών του θρυλικού ατελιέ  "Γίρζι Τρνκα" (Studio Jiří Trnka http://www.awn.com/mag/issue5.04/5.04pages/dutkatrnka.php3) το 1983, ήταν για μένα ένα απλό παραμύθι με χαριτωμένες  μαριονέτες και ωραία μουσική. Φτώχεια, πίνα, ανεργία, άστεγοι, μετανάστες και βία ήταν για μένα εντελώς αφηρημένες έννοιες που μένανε μόνο στα κλασικά μυθιστορήματα ή σε κάποια μέρη του κόσμου κ' εκεί όχι για πολύ. Έτσι έβλεπα τον κόσμο μεγαλώνοντας σε μια χώρα όπου τίποτα απ' αυτά δεν υπήρχε. Και ο τελευταίος εργάτης ή συνταξιούχος είχε σπίτι να μένει, εισόδημα αρκετό να ζήσει αξιοπρεπώς, γιατρική περίθαλψη δωρεάν, έκανε διακοπές... Ανεργία ήταν παράνομη.
Σήμερα βλέπω το παραμύθι με άλλα μάτια. Σαν να είχε ζωντανέψει, σαν να είναι η ιστορία της διπλανής πόρτας, κάποιου δικού μου ανθρώπου,  η δική μου, όλων των ανθρώπων..."
Βέρα Κ-Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου