Είμαστε μια παρέα φίλων από την Τσεχία που ζούμε σε μια μικρή πόλη στην Κρήτη. Ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε μεταξύ μας για να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας παρέα για τον ελεύθερο χρόνο. Οι συναντήσεις μας άρχισαν με τον καιρό να γίνονται πιο οργανωμένες συνειδητοποιώντας πως τα παιδιά μας μέσω των κοινών παιχνιδιών γίνονται πιο συνεργάσιμα μεταξύ τους αλλά και με μας. Λατρεύουν να παίζουμε όλοι μαζί, τους ενθουσιάζει όταν εμείς λαμβάνουμε μέρος σε παιχνίδια τα οποία δημιούργησαν μόνα τους και πως αποκτούν εμπιστοσύνη προς εμάς με εντελώς φυσιολογικό τρόπο. Χαίρονται όταν κάτι δημιουργούν ή καταφέρνουν κάτι καινούργιο. Καλυτέρευσε η συμπεριφορά τους καθώς επίσης και το λεξιλόγιο και οι γνώσεις τους. Καταλάβαμε πως το πιο απλό παιχνίδι μπορεί να λειτουργεί έναντι στην ξενοφοβία και μισανθρωπία. Επίσης συνειδητοποιήσαμε πόσο πλούσια είναι η καλλιτεχνική δημιουργία προσδιορισμένη για τα παιδιά στην Τσεχία και στη Σλοβακία, με ρίζες βαθιά στο 19ο αιώνα με την κορυφαία φάση των δεκαετιών 1970 – 1980 και πως είναι κρίμα να καταναλώνεται μόνο σε αυτές τις δύο χώρες. Και εμείς αποκτήσαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επικοινωνία με τα ίδια μας τα παιδιά, γίναμε πιο δημιουργικές και πιο χαρούμενες. Θα θέλαμε να μοιραστούμε το υλικό που εντελώς αυθόρμητα συλλέξαμε.

Διαβάστε, κάντε μας κριτική, σχολιάστε και προσθέστε δικές σας ιδέες!


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Let's ZUMBA!


Χάρηκα πολύ όταν συναντηθήκαμε με την Μαρίκα Ποντραζίλοβα   σε μια καφετέρια στο Μπρνό. Μαρίκα κατάγεται από τη νότια Μοραβία αλλά μένει στην Κρήτη, στον Άγος Νικόλαο. Κουβεντιάζαμε διάφορα, αλλά ένα μέρος της συζήτησης μας θα ήθελα να σας μεταφέρω.


Βέρα: Δεν περίμενα να πάει τόσο καλά η ζούμπα…
Μαρίκα: Ξέρω ότι ήσουν σκεπτική. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά βασικά οι γυναίκες που έρχονται έχουν αγαπήσει πολύ τη ζούμπα.
Βέρα: Τι έχει άραγε και κερδίζει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο;
Μαρίκα: Η ζούμπα είναι η πιο καινούργια τάση στο Fitness. Pilates και aerobic μπήκαν στην ιστορία. Η ζούμπα συνδέει άσκηση με χορό. Άνθρωπος γίνεται πιο ευέλικτος, ευλύγιστος. Αυξάνει τη φυσική του δύναμη, χάνει βάρος…
Βέρα: Όλες γυναίκες είμαστε πολύ ευαίσθητες σε αυτό το ζήτημα.
Μαρίκα: Συνήθως αρχικά αυτό είναι λόγος να έρθει κάποιος στα μαθήματά μου. Για τη ζούμπα είναι χαρακτηριστικό ότι όλα γίνονται με εξαιρετικά ευχάριστο τρόπο. Ποια από  μας δεν θα ήθελε να χορεύει merenque ή samba; Ποια από μας δεν ήθελε να νιώθει και να ξέρει ότι οι κινήσεις της γίνονται πιο όμορφες, πιο κομψές, πιο sexy; Ποια από μας δεν θα ήθελε να ξεχωρίζεται; Η ευχάριστη μουσική, που καλεί και προσκαλεί για χορό, που μόνο την ακούς και δεν μπορείς να αντισταθείς, ελευθερία στις κινήσεις και στη χορογραφία… Όλα αυτά κάνουν τη ζούμπα τόσο δημοφιλής σε όλο τον κόσμο. Χορός, γενικός η άσκηση, υποστηρίζει δημιουργία των ορμονών που μας κάνουν ευτυχισμένους.
Βέρα: Συμφωνώ. Εγώ κάνω πατινάζ και όταν έρχομαι από τις προπονήσεις, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος.
Μαρίκα: Το πιστεύω, αλλά το πατινάζ είναι για ‘κείνους που ήδη κάτι ξέρουν. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις όταν είσαι π.χ. 30, και στα δεκαπέντε είναι αργά. Μάλλον δεν θα είσαι ποτέ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Αντί να αυξάνεις την αυτοπεποίθηση, θα την ρίχνεις και θα υποφέρεις. Με τη ζούμπα ξεκινάς και στα 70 και σου δίνει αμέσως χαρά.
Βέρα: Και με αυτό συμφωνώ. Αλλά κ’ εμείς στο πατινάζ κάνουμε χορό, γυμναστική και μπαλέτο.
Μαρίκα: Εγώ νομίζω πως είναι σκληρό άθλημα.
Βέρα: Ναι. Το καλό αποτέλεσμα βγαίνει από σωματικό πόνο… σπας το σώμα σου να είναι ελαστικό, πέφτεις, πονάς…
Μαρίκα: Η φιλοσοφία της ζούμπας είναι εντελώς διαφορετική. Ότι κάνεις πρέπει να δίνει χαρά. Εντωμεταξύ δεν χρειάζεσαι τίποτα. Ένα αθλητικό παπούτσι και φοράς ότι σου επιτρέπει να κίνησε ελεύθερα, να νιώθεις ελεύθερα. Ελεύθερα και χαρούμενα.
Βέρα: Ναι, με έπεισες. Αυτά που λες είναι τελικά πολύ σπουδαία. Αν μια γυναίκα δεν αισθάνεται στοιχειωδώς ευχαριστημένη με τον εαυτό της, τότε όλη η οικογένεια της υποφέρει.
Μαρίκα: Έχω μια φίλη που έρχεται στα μαθήματα μου διηγήθηκε ότι την ημέρα του μαθήματος ο ίδιος ο άνδρας της ετοιμάζει την τσάντα της να μην χάσει τη ζούμπα.
Βέρα: …κ’ εγώ έχω ένα φίλο, για ένα σοβαρό επιστήμονα πρόκειται, ο οποίος από τότε που πηγαίνει στη ζούμπα μόνο τραγουδάει και περπατάει κάνοντας διάφορα βήματα από τη ζούμπα. Νόμιζα πως τρελάθηκε αλλά τώρα που τα λέμε, μάλλον απλά ο άνθρωπος αισθάνεται χαρούμενος…
Μαρίκα: Χα, χα, χα… Γιατί όχι; Να είναι κάποιος χαρούμενος είναι καλό.
Βέρα: Συμφωνώ. Και σήμερα που οι καιροί είναι τόσο δύσκολοι είναι πολύ σημαντικό να κάνεις οτιδήποτε που σε γεμίζει ενέργεια για να μπορέσεις να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα. Ένας που παλεύει τα δεινά, πρέπει να είναι δυνατός και χαρούμενος.
Μαρίκα: Ναι, και αντίθετα.
Βέρα: Φυσικά. Σκέφτομαι όμως και το πολλαπλό ρόλο μιας γυναίκας στη σύγχρονη οικογένεια, και βασικά μιας Ελληνίδας. Εδώ στην Τσεχία είναι λίγο αλλιώς. Να πηγαίνεις στη δουλειά, να φροντίζεις το σπίτι, να διαβάζεις τα παιδιά, να μαγειρεύεις καθημερινά, να ζεις το άγχος της αβεβαιότητας χωρίς κανένα ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό σου… Δεν γίνεται να αντέξεις. Εγώ προσωπικά χρειάζομαι να κάνω κάτι αποκλειστικά δικό μου. Αν δεν γεμίζω τις μπαταρίες μου, γίνομαι ευάλωτη. Επίσης, αν μια γυναίκα έχει ένα δικό της χόμπι, γίνεται και πιο πολύτιμοι για την οικογένειά της: Κοιτάξτε, εγώ είμαι άνθρωπος, πάω να διασκεδάζω διότι το δικαιούμαι κ’ εγώ και τι θα κάνετε εσείς εδώ χωρίς εμένα, δεν με νοιάζει.
Μαρίκα: Σου λέω πάλι, και για αυτό το λόγο η ζούμπα είναι ιδανική.
Βέρα: Αλλά μερικές γυναίκες επιμένουν πως δεν έχουν χρόνο για γυμναστική, ότι καλύτερα θα κάνουν διάδρομο σο σπίτι τις ελεύθερες στιγμές ανάμεσα στο σίδερο, τα μαθήματα των παιδιών…
Μαρίκα: Ώ, ναι! Δεν έχω δει ακόμα καμία που κάνει διάδρομο η γυμναστική σο σπίτι τακτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και πάλι να κάνεις διάδρομο σο σπίτι πιο πολύ με αγγαρεία μου μοιάζει παρά ευχαρίστηση.
Βέρα: Κοιτάς το διάδρομο και λες: πάλι δεν έκανα τίποτα σήμερα. Είσαι στο διάδρομο και λες: ακόμα δεν μαγείρεψα, δεν σιδέρωσα…
Μαρίκα: Χα, χα, χα… Φαντάσου και δες τη διαφορά. Να είσαι σπίτι, να σε φωνάζουν τα παιδιά, να χτυπάει το τηλέφωνο κ’ εσύ με την ποδιά, με τις κατσαρόλες στην κουζίνα πας και κάνεις διάδρομο, ή ποδήλατο – μια φάση. Ή παίρνεις το αγαπημένο μπλουζάκι και πας να χορεύεις λάτιν. …και επιστρέφεις όλο χαρά και γεμάτη ενέργεια. Αλλά ακόμα για το ελεύθερο χρόνο. Η άποψή μου είναι ότι αν θέλεις πραγματικά να έχεις μια ώρα την εβδομάδας για γυμναστική και χορό, την έχεις, αν ψάχνεις δικαιολογίες, δεν την έχεις.
Βέρα: Κ’ εγώ της ίδιας φιλοσοφίας είμαι. Ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα στο σπίτι μου με αυτά. Όταν πάω για το πατινάζ μου, ο άνδρας μου με τον γιό μου με βοηθάνε να πάω. Θέλουν κ’ εκείνοι να μου δείξουν ότι δεν είναι εξαρτημένοι στην περιποίηση μου. Κ’ επίσης όταν είναι μαζί χωρίς εμένα, κτίζουν και τη δική τους σχέση.
Μαρίκα: Ξέρεις, εγώ έχω στα μαθήματα στο Ηράκλειο και στον Άγιο Νικόλαο ορισμένες γυναίκες που ποτέ δεν κάνατε κανένα άθλημα, ποτέ δεν πήγαιναν πουθενά να κάνουν κάτι για τους εαυτούς τους. Αν θα έβλεπες πως έχουν αλλάξει μέσα σε μερικούς μήνες... Από όλες τις απόψεις: το σώμα τους είναι καλύτερο, οι κινήσεις τους, ο ρυθμός, η ψυχολογία.
Βέρα: Όταν θα είμαι το καλοκαίρι στον Άγιο Νικόλαο, θα έρθω.
Μαρίκα: J


Μαρίκα Ποντραζίλοβα είναι πιστοποιημένη προπονήτρια της Ζούμπα. Παραπάνω πληροφορίες για τη ζούμπα, για τα μαθήματά της αλλά και για την ίδια μπορείτε να αποκτήσετε στο https://www.zumba.com/en-US/profiles/134501/marika-podrazilova/

Δεν ξέρετε με τι είναι η ζούμπα?
Ώρα να μάθετε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου