Βιβλίο "Με τα μάτια των παιδιών"

το οποίο δημοσιεύσαμε ηλεκτρονικά (http://mamampampaelate.blogspot.cz/2012/03/blog-post_25.html)
είχε μόλις εκδοθεί στις εκδόσεις του Άρη Καρρέρ στην Αθήνα και κυκλοφορεί.

Στην ελληνική κοινότητα της Πράγας

Όταν ο Σλοβάκος συγγραφέας ο Φράνιο Κραλ έγραφε τη νουβέλα του Τα παιδιά της Σουζάνα Τσενκόβα, δεν μπορούσε να φανταστεί το επίπεδο ζωής που θα έχουν όλα τα παιδιά στη σοσιαλιστική Τσεχοσλοβακία λίγες δεκαετίες αργότερα, όπως εμείς που γεννηθήκαμε στο σοσιαλισμό, δεν μπορούσαμε με τίποτα να φανταστούμε τις καταστάσεις που περιγράφει o Κραλ στο βιβλίο του μιλώντας για την κατάσταση στην ύπαιθρο της προπολεμικής Σλοβακίας. Θέλοντας να τιμήσουμε την πορεία του, τη στάση της ζωής του, το λογοτεχνικό του έργο αλλά και για να υπογραμμίζουμε την αναλογία της εποχής τότε με τη σημερινή, αρχίσαμε πριν από μερικά μόλις χρόνια να γράφουμε μια ιστορία εμπνευσμένη από τη νουβέλα του. Αλλά ούτε εμείς τότε δεν φανταζόμασταν (ή ίσως δε θέλαμε να δεχτούμε) πως οι ίδιες καταστάσεις καταφτάνουν στις δικές μας χώρες. Στη σημερινή Σλοβακία περιμένουν συνταξιούχοι για μακαρόνια και αλεύρι από την ανθρωπιστική βοήθεια. Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα πάρα πολλοί οι οποίοι  δεν έχουν λεφτά να ζεσταθούν στα σπίτια τους, να αγοράζουν  κολατσιό για τα παιδιά τους στο σχολείο, που είναι άνεργοι επί χρόνια.

Κλείνουν σύγχρονα εργοστάσια, σχολεία, θέατρα, αλλά και νοσοκομεία. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι άστεγους και ζητιάνους… Είναι αυτονόητο πως αυτές οι καταστάσεις φέρνουν τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων. Φυσικά μερικοί πιστεύουν πως «για την φτώχεια φταίει η οικονομική κρίση. Η αλήθεια είναι αυτή, αλλά ποιος φταίει για την κρίση; Η κρίση δεν ήρθε με τους χειμερινούς ανέμους. Δεν την κολλήσαμε από το βρώμικο νερό σαν κάποια αρρώστια.   Πράγματι . ορισμένοι άνθρωποι μιλάνε για την κρίση σαν να ήταν κάποια κακή μάγισσα, η οποία εμφανίστηκε μια μέρα και διώχνει τους εργάτες από τη δουλειά και κάνει τα φτωχά παιδιά να πεινάνε. Οι πλούσιοι λένε πως η κρίση αφορά και αυτούς, πως όλοι μας στο ίδιο καράβι είμαστε, κι εκείνοι κι εμείς. Η κρίση όμως είναι δικό τους παιδί μόνο που τρέφεται με τις σάρκες μας.»

Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι οποίοι ξέρουν πως η μοναδική λύση είναι να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο που ο ίδιος δημιουργεί με την εργασία του …και να μοιράζει τον πλούτο δίκαια βάση των αναγκών του λαού και όχι του κεφαλαίου και των κεφαλαιοκρατών. Αταλάντευτοι διεξάγουν τον αγώνα τους για την αλλαγή της κοινωνίας παρόλο που παρουσιάζονται σαν υπερβολικοί, γραφικοί, ανεύθυνοι, άμυαλοι ή εγκληματίες. Μάχονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στα πλαίσια μιας πραγματικής σοσιαλιστικής κοινωνίας. Για αυτό το βιβλίο «Με τα μάτια των παιδιών» που μόλις κυκλοφόρησε, είναι αφιερωμένο στους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου οι οποίοι γίνανε πρωταγωνιστές μιας από τις πιο επιτυχημένες απεργίες στην ιστορία του ταξικού εργατικού κινήματος σαν έκφραση του σεβασμού μας, της αλληλεγγύης και της συμμετοχής μας.

Άρης Καρρές (εκδότης) 

Βέρα Κλώντζα-Γιακλοβα (συγγραφέας)

Πέτερ Νισπόνσκυ (συγγραφέας του προλόγου)