Είμαστε μια παρέα φίλων από την Τσεχία που ζούμε σε μια μικρή πόλη στην Κρήτη. Ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε μεταξύ μας για να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας παρέα για τον ελεύθερο χρόνο. Οι συναντήσεις μας άρχισαν με τον καιρό να γίνονται πιο οργανωμένες συνειδητοποιώντας πως τα παιδιά μας μέσω των κοινών παιχνιδιών γίνονται πιο συνεργάσιμα μεταξύ τους αλλά και με μας. Λατρεύουν να παίζουμε όλοι μαζί, τους ενθουσιάζει όταν εμείς λαμβάνουμε μέρος σε παιχνίδια τα οποία δημιούργησαν μόνα τους και πως αποκτούν εμπιστοσύνη προς εμάς με εντελώς φυσιολογικό τρόπο. Χαίρονται όταν κάτι δημιουργούν ή καταφέρνουν κάτι καινούργιο. Καλυτέρευσε η συμπεριφορά τους καθώς επίσης και το λεξιλόγιο και οι γνώσεις τους. Καταλάβαμε πως το πιο απλό παιχνίδι μπορεί να λειτουργεί έναντι στην ξενοφοβία και μισανθρωπία. Επίσης συνειδητοποιήσαμε πόσο πλούσια είναι η καλλιτεχνική δημιουργία προσδιορισμένη για τα παιδιά στην Τσεχία και στη Σλοβακία, με ρίζες βαθιά στο 19ο αιώνα με την κορυφαία φάση των δεκαετιών 1970 – 1980 και πως είναι κρίμα να καταναλώνεται μόνο σε αυτές τις δύο χώρες. Και εμείς αποκτήσαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επικοινωνία με τα ίδια μας τα παιδιά, γίναμε πιο δημιουργικές και πιο χαρούμενες. Θα θέλαμε να μοιραστούμε το υλικό που εντελώς αυθόρμητα συλλέξαμε.

Διαβάστε, κάντε μας κριτική, σχολιάστε και προσθέστε δικές σας ιδέες!


Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Ο μπαμπάς…


Σήμερα πια είναι σπάνιο να μεγαλώνει κανείς τα παιδιά του  με τα πρέπει, το απαγορεύεται και το ξύλο. Οι γονείς ασχολούνται με το πως να μεγαλώσουν τα παιδιά ώστε να γίνουν εξισορροπημένοι ενήλικες εξοπλισμένοι με κριτική σκέψη και υγιής αυτοπεποίθηση. Το κλασικό μοντέλο μιας πατριαρχικής οικογένειας με πατέρα απομακρυσμένο από τα παιδιά και μητέρα που είναι κάτι σαν κορίτσι για όλες τις δουλειές, είναι παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα στις οικογένειες, στις σχέσεις ανάμεσα στους γονείς, ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Ακόμα πριν κάποια δεκαπενταετία στο μέρος που ζούμε ήταν αρκετά σπάνιο να δει κανείς τους μπαμπάδες να παίζουν, να ασχολούνται με τα παιδιά και ειδικά με τα μικρότερα. Οι άνδρες σήμερα συνειδητοποιούν ότι η παρουσία τους στη ζωή των παιδιών τους είναι εξαιρετικά σημαντική. Συνήθως είναι πιο ανοιχτοί στις συζητήσεις για το θέμα αυτό. Κάποιες φορές με επιτυχία και σωστά άλλες φορές κάνοντας λάθη, παίρνουν δραστήριο ρόλο στην οικογένεια. Δεν είμαστε αρμόδιες για παραπέρα ανάλυση, ούτε έχουμε στοιχεία να γενικεύουμε ή να οριοθετήσουμε εξαιρέσεις, θα θέλαμε μόνο να αναφερθούμε σ’ ένα σπουδαίο σεμινάριο με τίτλο «Ρόλος του πατέρα στην οικογένεια», το οποίο οργάνωσε η κυρία Λίτσα Κολιοδήμα στο χώρο του παιδικού σταθμού  ΣΕΡΑΦΙΝΟ την προηγούμενη Τετάρτη (15 Μαΐου). Το θέμα ανάλυσε η ψυχολόγος η κυρία Σοφία Μαθεάκη συμπεραίνοντας πως η παρουσία και η συμπεριφορά του πατέρα στην οικογένεια είναι άκρως σημαντική.
Για την καλύτερη προσέγγιση σημειώνουμε πως:
- η θέση του άντρα στην οικογένεια αρχίζει να δημιουργείται από την κύηση και ανάλογα από την στάση του στην εγκυμοσύνη θα εξελιχθεί αργότερα και η συμπεριφορά του στη γυναίκα του και στο παιδί,
- είναι καλό να είναι ο πατέρας παρόν στον τοκετό όταν είναι δυνατόν,
- για μία υγιή σχέση ο πατέρας πρέπει να συμμετάσχει στην καθημερινότητα να βοηθάει με τα παιδιά από μωρά,
- οι δουλειές σο σπίτι δεν πρέπει να χωρίζονται σε ανδρικές και σε γυναικείες άλλα να βοηθάνε και να συμμετέχουν όλοι, και τα παιδιά.
- στην νηπιακή ηλικία γίνεται ο πατέρας πρότυπο, τότε αρχίζουν τα παιδιά να τον ανταγωνίζονται και διότι δεν το καταφέρνουν προσπαθούν να τον μιμηθούν. Για αυτό πρέπει να γίνονται το καλό παράδειγμα.
- τα παιδιά περιμένουν από τους γονείς κοινή στάση.
Είναι σίγουρο πως το να είσαι γονιός δεν είναι απλά θέμα ενστίκτου αλλά πως οι συμπεριφορές μας προς τα παιδιά, προς τους άλλους ανθρώπους και προς την κοινωνία πρέπει να τις καλλιεργούμε συνειδητά, και ειδικά σήμερα που η κρίση μας φέρνει σε ακραίες καταστάσεις στις οποίες πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις με πολλαπλές ευθύνες. Τα παιδιά μας βλέπουν, μας παρακολουθούν και μας κρίνουν…




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου